Lampa naftowa

W XVIII wieku odkrycie gazu węglowego doprowadziło do rozwoju oświetlenia gazowego, które stało się popularną metodą oświetlania ulic i budynków.

Początek XIX wieku przyniósł kolejny postęp: lampę łukową, wynalezioną przez Humphry'ego Davy'ego. Davy odkrył, że przepływ prądu elektrycznego między dwiema elektrodami węglowymi wytwarza jasny, stabilny „łuk” świetlny. Pomimo tego wynalazku, lampy naftowe pozostały szeroko stosowane – miały jednak swoje wady. Olej mógł rozpryskiwać się na przechodniów, plamiąc ubrania, a nawet powodując oparzenia, co skłoniło do poszukiwania bezpieczniejszej i wydajniejszej alternatywy.

Te poszukiwania doprowadziły do przełomu w 1853 roku, kiedy dwaj farmaceuci – Jan Zeh i Ignacy Łukasiewicz – odkryli, że nafta może być niezawodnym paliwem do oświetlenia. Pracując w pobliżu apteki „Pod Złotą Gwiazdą” we Lwowie, opracowali lampę naftową, która paliła się jaśniej, czyściej i taniej niż olej. Jeszcze w tym samym roku otrzymali patent na swój wynalazek.

Dziś Lwów z dumą upamiętnia ich wkład, otwierając restaurację-muzeum poświęcone lampie naftowej. Znajduje się w niej druga co do wielkości kolekcja lamp naftowych w Europie, upamiętniająca innowację, która pomogła oświetlić świat, zanim żarówka Edisona zmieniła go na zawsze.